Καμιά φορά μπαίνει κανείς στη λογική να κάνει συνειρμούς περίεργους και να μεταφράζει τα γεγονότα της καθημερινότητάς του με τον δικό του προσωπικό ίσως παράλογο τρόπο. Έτσι και εγώ ο άμπαλος.
Άκουσα λοιπόν τις προάλλες τον ορυμαγδό στα ΜΜΕ για τα δεδομένα τις ελληνικής οικονομίας σε μακροοικονομικό επίπεδο. Έλλειμμα, εξωτερικός δανεισμός κίνδυνος χρεοκοπίας, πτώση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας και τελικά... πλουσιοπάροχα δάνεια, με εξίσου πλουσιοπάροχα επιτόκια.
Αναλύσεις επί αναλύσεων στα κανάλια, φόβοι για γενικότερη απαξίωση της ελληνικής οικονομίας, κατρακύλα της φήμης της Ελλάδας σε περίπτωση χρεοκοπίας, όνειδος για την Ευρωζώνη, και άλλα τέτοια όμορφα που συνδυάζονται με αναπόφευκτη επιβολή σκληρών μέτρων, από τους επιτελείς της κυβέρνησης.
Πολύ όμορφα πράγματα που κάθε φοιτητής οικονομικών θα μπορούσε να γράψει σε μια έκθεση ιδεών ή σε μια συνθετική εργασία που με το απαραίτητο γλείψιμο στον κατάλληλο καθηγητή θα μπορούσε να του επιφέρει ίσως το πολυπόθητο 10…
Τώρα ώρα για λαϊκισμό. Σαν άλλος Τράγκας λοιπόν, εγώ θα μπω σε μια άλλη λογική. Ναι αγαπητέ αναγνώστη παρ’ ότι δεν είμαι οικονομολόγος (άλλωστε ούτε ο συμπαθής? Γιώργος είναι) θα μπω στη διαδικασία να αποκωδικοποιήσω σε μικροοικονομικό επίπεδο όλα αυτά τα όμορφα τις φανφάρες που λέγονται με στόμφο στα ΜΜΕ περί κινδύνου κατάρρευσης της οικονομίας της χώρας.
Πολύ απλά και όμορφα όλα αυτά τα βιώνουμε εδώ και καιρό καθημερινά! Ναι είναι αλήθεια! Πολύ πριν βγει κατσουφιασμένος ο καλός κύριος Παπακωνσταντίνου με τα σοφιστικέ γυαλάκια του για να μας δηλώσει βαρύγδουπα την τραγική κατάσταση της οικονομίας και τις πιέσεις που ασκούνται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή εμείς ήδη δουλεύαμε σε οίκο ανοχής!
Απλά δεν είχαμε ακόμη βγάλει τις άδειες κόκκινο λαμπάκι δεν είχε (επίσημα) τοποθετηθεί και ίσως κάποιες συνάδελφοι ιερόδουλοι νόμιζαν ότι αυτό στο οποίο ζούσαν και εργαζόταν είναι στούντιο για οντισιόν. Ήρθε λοιπόν η στιγμή για την πικρή αλήθεια δια στόματος αφεντικού…
Πράγματι λοιπόν είμαστε μπουρδέλο. Οι παλιές π…νες αναφώνησαν «Σώπα…». Κάτι δεκαοχτάχρονες μικρούλες
όμως ίσως να νόμιζαν ακόμα ότι τις περιμένει μια λαμπρή καριέρα στην ηθοποιία.
Η χώρα είναι οίκος ανοχής με τη βούλα πια και με τη συγκατάθεση της ΕΕ! Θυμίζει κάτι από τις βιτρίνες του Άμστερνταμ μπουρδέλο δηλαδή με ευρωπαϊκή αισθητική!! Κάποιοι κακεντρεχείς θα λέγανε ότι τσατσά του παραρτήματός μας είναι ο Γιωργάκης, όμως δική μου γνώμη είναι ότι μεγαλύτερη τσατσόγρια που έχει γράψει περισσότερα χιλιόμετρα στο να καταπίνει cm είναι o Πάγκαλος, αυτή η ευγενική μορφή της πολιτικής σκηνής της χώρας.
Τέρμα τώρα ο Τράγκας. Ξαναβάζω τα γυαλάκια μου και γίνομαι και πάλι ένας καημένος φοιτητής της ΑΣΟΕΕ από τη Λαμία ή αν θέλετε του ΠΑΜΑΚ, από το Καλοχώρι ή αν θέλετε του City University στο Λονδίνο από το Κεφαλάρι ή την Εκάλη.
Είναι δυνατόν ο βασικός μισθός στη χώρα να είναι 700 ευρώ και ένα μέσο επώνυμο παντελόνι για να βγεις να τιμάται 150 ευρώ? Είναι δυνατόν να πηγαίνεις στο σούπερ μάρκετ με 20 ευρώ να ψωνίσεις και να μη γεμίζεις ούτε μια σακούλα?
Είναι δυνατόν έχοντας 700 ευρώ το μήνα να πληρώσεις νοίκι, ίντερνετ, κινητό, φαγητό τις δόσεις απ’ το citroen και να πιεις και ένα ποτό την εβδομάδα?? (Για επιπλέον δραστηριότητες ούτε λόγος! Δύσκολο...)
Το οικονομικό σύστημα στην Ελλάδα λοιπόν έτσι όπως λειτουργεί είναι εδώ και καιρό σα να σου λέει. Δε σε χρειάζομαι! Ψόφα! Δεν σου αξίζει να ζεις! Η δουλειά που προσφέρεις στα γρανάζια μου δεν δικαιολογεί την επιβίωσή σου ! Λεχρίτη! Δε σου αξίζει να φοράς ένα τζιν Diesel.Δε σου αξίζει να πίνεις ποτά. Να καπνίζεις, να βγαίνεις να διασκεδάζεις. Και αν ψοφήσεις ψόφα γρήγορα γιατί και τα νοσοκομεία είναι χρεωμένα.
Γι’ αυτό λοιπόν και εγώ, αν ήμουν φοιτητής οικονομικών της ΑΣΟΕΕ από τη Λαμία θα έμενα με τον πατέρα μου και θα γυρνούσα να τον βοηθήσω στην ψησταριά – κρεοπωλείο..
Άκουσα λοιπόν τις προάλλες τον ορυμαγδό στα ΜΜΕ για τα δεδομένα τις ελληνικής οικονομίας σε μακροοικονομικό επίπεδο. Έλλειμμα, εξωτερικός δανεισμός κίνδυνος χρεοκοπίας, πτώση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας και τελικά... πλουσιοπάροχα δάνεια, με εξίσου πλουσιοπάροχα επιτόκια.
Αναλύσεις επί αναλύσεων στα κανάλια, φόβοι για γενικότερη απαξίωση της ελληνικής οικονομίας, κατρακύλα της φήμης της Ελλάδας σε περίπτωση χρεοκοπίας, όνειδος για την Ευρωζώνη, και άλλα τέτοια όμορφα που συνδυάζονται με αναπόφευκτη επιβολή σκληρών μέτρων, από τους επιτελείς της κυβέρνησης.
Πολύ όμορφα πράγματα που κάθε φοιτητής οικονομικών θα μπορούσε να γράψει σε μια έκθεση ιδεών ή σε μια συνθετική εργασία που με το απαραίτητο γλείψιμο στον κατάλληλο καθηγητή θα μπορούσε να του επιφέρει ίσως το πολυπόθητο 10…
Τώρα ώρα για λαϊκισμό. Σαν άλλος Τράγκας λοιπόν, εγώ θα μπω σε μια άλλη λογική. Ναι αγαπητέ αναγνώστη παρ’ ότι δεν είμαι οικονομολόγος (άλλωστε ούτε ο συμπαθής? Γιώργος είναι) θα μπω στη διαδικασία να αποκωδικοποιήσω σε μικροοικονομικό επίπεδο όλα αυτά τα όμορφα τις φανφάρες που λέγονται με στόμφο στα ΜΜΕ περί κινδύνου κατάρρευσης της οικονομίας της χώρας.
Πολύ απλά και όμορφα όλα αυτά τα βιώνουμε εδώ και καιρό καθημερινά! Ναι είναι αλήθεια! Πολύ πριν βγει κατσουφιασμένος ο καλός κύριος Παπακωνσταντίνου με τα σοφιστικέ γυαλάκια του για να μας δηλώσει βαρύγδουπα την τραγική κατάσταση της οικονομίας και τις πιέσεις που ασκούνται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή εμείς ήδη δουλεύαμε σε οίκο ανοχής!
Απλά δεν είχαμε ακόμη βγάλει τις άδειες κόκκινο λαμπάκι δεν είχε (επίσημα) τοποθετηθεί και ίσως κάποιες συνάδελφοι ιερόδουλοι νόμιζαν ότι αυτό στο οποίο ζούσαν και εργαζόταν είναι στούντιο για οντισιόν. Ήρθε λοιπόν η στιγμή για την πικρή αλήθεια δια στόματος αφεντικού…
Πράγματι λοιπόν είμαστε μπουρδέλο. Οι παλιές π…νες αναφώνησαν «Σώπα…». Κάτι δεκαοχτάχρονες μικρούλες
όμως ίσως να νόμιζαν ακόμα ότι τις περιμένει μια λαμπρή καριέρα στην ηθοποιία.Η χώρα είναι οίκος ανοχής με τη βούλα πια και με τη συγκατάθεση της ΕΕ! Θυμίζει κάτι από τις βιτρίνες του Άμστερνταμ μπουρδέλο δηλαδή με ευρωπαϊκή αισθητική!! Κάποιοι κακεντρεχείς θα λέγανε ότι τσατσά του παραρτήματός μας είναι ο Γιωργάκης, όμως δική μου γνώμη είναι ότι μεγαλύτερη τσατσόγρια που έχει γράψει περισσότερα χιλιόμετρα στο να καταπίνει cm είναι o Πάγκαλος, αυτή η ευγενική μορφή της πολιτικής σκηνής της χώρας.
Τέρμα τώρα ο Τράγκας. Ξαναβάζω τα γυαλάκια μου και γίνομαι και πάλι ένας καημένος φοιτητής της ΑΣΟΕΕ από τη Λαμία ή αν θέλετε του ΠΑΜΑΚ, από το Καλοχώρι ή αν θέλετε του City University στο Λονδίνο από το Κεφαλάρι ή την Εκάλη.
Είναι δυνατόν ο βασικός μισθός στη χώρα να είναι 700 ευρώ και ένα μέσο επώνυμο παντελόνι για να βγεις να τιμάται 150 ευρώ? Είναι δυνατόν να πηγαίνεις στο σούπερ μάρκετ με 20 ευρώ να ψωνίσεις και να μη γεμίζεις ούτε μια σακούλα?
Είναι δυνατόν έχοντας 700 ευρώ το μήνα να πληρώσεις νοίκι, ίντερνετ, κινητό, φαγητό τις δόσεις απ’ το citroen και να πιεις και ένα ποτό την εβδομάδα?? (Για επιπλέον δραστηριότητες ούτε λόγος! Δύσκολο...)
Το οικονομικό σύστημα στην Ελλάδα λοιπόν έτσι όπως λειτουργεί είναι εδώ και καιρό σα να σου λέει. Δε σε χρειάζομαι! Ψόφα! Δεν σου αξίζει να ζεις! Η δουλειά που προσφέρεις στα γρανάζια μου δεν δικαιολογεί την επιβίωσή σου ! Λεχρίτη! Δε σου αξίζει να φοράς ένα τζιν Diesel.Δε σου αξίζει να πίνεις ποτά. Να καπνίζεις, να βγαίνεις να διασκεδάζεις. Και αν ψοφήσεις ψόφα γρήγορα γιατί και τα νοσοκομεία είναι χρεωμένα.
Αν ήμουν φοιτητής του ΠΑΜΑΚ από το Καλοχώ
Κι αν ήμουν φοιτητής του City από το Κεφαλάρι...
...όταν επέστρεφα στην έπαυλή μου, αφού δεν θα μπορούσα να δουλέψω και να βγάλω όσα απο μόνος του μου δίνει ο Μπαμπάς...Γαμώ το City μου θα έκανα όλη μέρα πάρτι με τους φίλους μου και την Πόρσε μου πηδώντας τις αδερφές των 2 προηγούμενων. αν ήθελαν να έρθουν στο Τζακούζι μου...
ΥΓ: Κύριε Παπακωνσταντίνου σε ευχαριστούμε που είσαι τόσο αληθινός και μάς άνοιξες τα μάτια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου