Facebook: Ευχή και κατάρα…

Τον τελευταίο καιρό έχω κολλήσει τον «ιό του facebook». Συνεχές «κοίταγμα από την κλειδαρότρυπα» στις… διαδικτυακές ζωές των «φίλων» μου, «σκάλωμα» με παιχνίδια που βρίσκονται στον παγκόσμιο ιστό για πρώτη φορά στη ζωή μου, upload τραγουδιών και σκέψεων στο πιο διαδεδομένο social medium της εποχής μας (όχι, ακόμα το twitter δεν έχει καταφέρει να το προσεγγίσει).

Δεν είναι υπερβολή ούτε προσπάθεια εντυπωσιασμού αν μοιραστώ μαζί σας το εξής: κάθε ξεχωριστό δευτερόλεπτο, στο οποίο αποτελώ κι εγώ μέλος του «φατσοβιβλίου» ως ενεργός χρήστης, με ταλανίζει το ερώτημα: τελικά μιλάμε για ευλογία ή για το τέλος της πραγματικής ανθρώπινης επικοινωνίας;

Κάποιος θα μπορούσε να το χαρακτηριστεί απλουστευτικό. Ναι, δε διαφωνώ, όμως από κάπου πρέπει πάντα να ξεκινάς. Μετά από αρκετή σκέψη κατέληξα σε ένα συμπέρασμα… ποσοστών. Και εξηγούμαι: Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το fb (όπως είναι, πλέον, το συντομευμένο όνομά του) ευλογημένο κατά 20% και καταραμένο κατά το υπόλοιπο 80.

Ας ξεκινήσουμε με τα θετικά… Μέσω της συγκεκριμένης σελίδας κοινωνικής δικτύωσης είναι γεγονός ότι έχει κανείς τη δυνατότητα να «τρέξει διαδικασίες» και να έρθει σε επαφή με άτομα, που η live καθημερινότητα δε θα του έδινε την ευκαιρία. Η πρώτη εφαρμογή που μου έρχεται στο μυαλό μου είναι η δημιουργία του group των «Αποφοίτων του Τμήματος Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας του Α.Π.Θ.», το οποίο δημιουργήθηκε πρόσφατα και αποτέλεσε ένα μικρό βήμα στις συζητήσεις και τις ζυμώσεις (οι οποίες έμειναν κάπου στο… δρόμο), για μια πιο οργανωμένη και μεθοδική διεκδίκηση των δικαιωμάτων του κλάδου μας.

Ναι, εδώ το facebook παίρνει ένα μεγάλο «εύγε». Δικαιολογεί στην πράξη την ετυμολογία του όρου social medium, καθώς καθιστά εμένα και τους πρώην συμφοιτητές μου (νυν συναδέλφους μου και παντοτινούς φίλους μου) κοινωνούς μιας ιδέας, που ακόμα βρίσκεται στα σπάργανα.

Το 20%, όμως, τελειώνει κάπου εδώ και εφορμά με επιθετική διάθεση το… πλειοψηφικό 80%. Να μιλήσουμε λίγο πιο μάγκικα εδώ; Να μιλήσουμε… «Φίλε, γνώρισα ένα γκομενάκι στο facebook και το «ψήνω» να βγούμε για ποτάκι. Βέβαια, θα χρειαστεί λίγος χρόνος, αλλά το… πάω καλά το θέμα». Ο υποθετικός φίλος μας (με τη ρεαλιστική, όμως, έκφραση, που ακούω όλο και περισσότερο γύρω μου) προσπαθεί να κάνει ένα e-flirt, με ένα… γκομενάκι που ποτέ δεν το είδε από κοντά, ποτέ δεν ερωτεύτηκε την αύρα του (η οποία ΜΟΝΟ δια ζώσης γίνεται αντιληπτή) και ίσως ποτέ δεν αναρωτήθηκε αν μιλάει α) με το πρόσωπο που βλέπει στις φωτογραφίες ή β) με ένα υπαρκτό πρόσωπο.

Δεύτερη ατάκα: «Φίλε, μέσω facebook είναι πιο εύκολο να το «ψήσεις» το γκομενάκι, γιατί δεν έχεις αμηχανία και μπορείς να είσαι πιο άνετος». Εγώ αυτό δεν το λέω μαγκιά, το λέω «κοτιά» και «κοτιά» ολκής μάλιστα… Πώς μπορείς κάποιος άντρας να νιώσει ότι έδωσε έναν αγώνα και κατέκτησε μία κοπέλα, αν δεν έχει «φάει τα μούτρα» του στα ίσια, δια ζώσης (ναι, μου αρέσει αυτή η έκφραση και επιμένω), μέχρι του σημείου να φτάσει στο… αποτέλεσμα-στόχο, να την κατακτήσει;

Φεύγω από τα «γκομενικά» και ολοκληρώνω με ένα θεματάκι, που μπορεί αυτή τη στιγμή να φαντάζει μικρό και ανούσιο, όμως χρήζει πολύ μεγάλης και σοβαρής σημασίας. Και πάλι θα χρησιμοποιήσω ατάκες: «Η…Μαρία βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο μπάρ… «Ο Μούτσος», «Ο… Γιώργος αυτή τη στιγμή βρίσκεται καθ’ οδόν προς τις Σέρρες», «Η… Νατάσα τρώει πίτσες στο Roma Pan». Ποιος από τους τρεις φίλους μας θεωρεί ότι μας ενδιαφέρει το τι κάνει; Αλήθεια, τον ρωτήσαμε; Όχι, μη σπεύσετε να με χαρακτηρίσετε και πάλι απλουστευτικό. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι έχουμε μία μετατροπή της θεωρούμενης επικοινώνησης μίας πράξης σε «προσωπικό ξεγύμνωμα».

Αν τους αρέσει κάποιους, τους ζητάω πολύ ευγενικά να μας «ενημερώνουν» και για τις στάσεις τις οποίες αλλάζουν κατά τη διάρκεια του σεξ, προκειμένου να αποκτήσει και λίγο ενδιαφέρον αυτή η διαδικτυακή «κλειδαρότρυπα».

Καταλήγοντας, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. ΤΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΘΕΛΟΥΜΕ; Να κοιτάμε τον άλλον στα μάτια ή να κρυβόμαστε πίσω από την απροσωπία μίας οθόνης λίγων ιντσών; Να διασκεδάζουμε με τους φίλους, τις κοπέλες, τους συναδέλφους σε «πραγματικές» συνθήκες ή να χαιρόμαστε, κάνοντας like σε ένα τραγούδι που ανέβασαν; Να φιλάμε στο στόμα το άτομο που αγαπάμε ή να κάνουμε «yoo hoo» στο «SIMS»;

Διαλέγετε και παίρνετε…